«درختی که منم
همه برگهایش را ریخت تا 
تو ٬
ماه را
از میان شاخه هایش تماشا کنی!»

.

و من٬ بی... از... که... با... تا... جایی بودم در حوالی های مهر بدون حتی یک حرف اضافه!!!

 

پ.ن.

دلدار گذشت و نگه بازپسین ماند/ از رفتن او آنچه به ما ماند همین ماند...

 

پ.ن.
که محب صادق آنست که پاکباز باشد...